کامیل بِیکر به عنوان دانشجوی لیسانس در دانشگاه اِی اَند ام فلوریدا در تالاهاسی سه چیز را متوجه شد که قرار بود به او الهام ببخشد تا کسب و کاری را شروع کند. اول: همکلاسی‌هایش آخر هفته‌ها از آپارتمان‌های خود با استفاده از شبکه‌های اجتماعی غذاهای متداول خانگی می‌فروختند – شام‌های کبابی با سبزیجات، حبوبات پخته، و ماکارونی پنیری، بعلاوه‌ی نوشیدنی‌ها. دوم: فروشندگان غذا در ورزشگاه‌ها در طول مسابقات فوتبال پول پارو می‌کردند، چیزی که فقط وقتی پایان می‌یافت که فصل تمام می‌شد. و سرانجام، وقتی که بیکر پس از فارغ‌التحصیل شدن به خانه‌ی والدینش در حومه‌ی اورلاندو برگشت، گزینه‌های غذافروشی را ناامیدکننده یافت – زنجیره‌های کسالت‌آور و محل‌های گران برای ایجاد رستوران. او دلش برای انواع دستپخت‌هایی تنگ شده بود که در دانشگاه از آن لذت برده بود. او می‌گوید «یک جورهایی این حس را داشتم، ‘کاش یک چیزی بود – اپلیکیشنی چیزی – که در آن غذا خوش‌قیمت‌تر و در دسترس‌تر باشد، و این غذایی است که من واقعاً دوستش دارم’.»
نتیجه Pull Up a Seat است، اپلیکیشن و وبسایتی که خود را «Etsy [1] پخت‌وپز خانگی» معرفی می‌کند. هدف این شرکت مستقر در اورلاندو آنست که خوش‌خوراک‌ها را به آشپزهای خانگی، تهیه‌کنندگان غذای مجالس و کسب و کارهای [غذایی] کوچک نزدیک‌شان متصل کند. بیکر می‌گوید تا به اینجا، این فضا در حدود 1000 تراکنش در ماه را با تقریباً 2000 فروشنده‌ی پرداخت‌کننده ثبت می‌کند (عمدتاً در ناحیه‌ی مرکزی فلوریدا). او انتظار دارد در سال 2018 همانطور که شرکت دسترسی جغرافیایی خود را گسترش می‌دهد و با فروشنده‌های بیشتری کار می‌کند، 800000 دلار درآمد به دست آورد.
سخت تلاش کردن
فضای فروش Pull Up a Seat، که به Postmates یا GrubHub شبیه است، به مشتریان اجازه می‌دهد در همسایگی یا تا 200 مایلی خود دنبال فروشنده‌ها بگردند. دسته‌بندی‌ها شامل غذاهای گیاهی، غذاهای متداول جنوبی، و دسرها می‌شود و کاربران می‌توانند در خانه بخورند، از محل خرید کنند، یا [در خانه] تحویل بگیرند. (شرکت در حال حاضر تحویل غذا را با واسطه انجام می‌دهد، اما بیکر امیدوار است سرمایه‌گذاری‌های آتی به او اجازه دهد تا کارمندانی برای تحویل غذا استخدام کند.) Pull Up a Seat در هر سفارش 3.5 درصد کارمزد می‌گیرد، و از مشتریان هزینه‌ی خدمات 4 دلاری مطالبه می‌شود.
اندرو دیلون، کارآفرین سه‌باره‌ی تکنولوژی که به استارت‌آپ‌ها از جمله Pull Up a Seat مشاوره می‌دهد، می‌گوید یقیناً این فضا هنوز در مراحل اولیه‌ی خود است (سایت می‌تواند اشکالات فنی پیدا کند، و هنوز خارج از ناحیه‌ی فلوریدا فروشندگان زیادی وجود ندارند)، ولی فرصت‌ها بی‌پایان هستند. علاوه بر سایر مسائل، او معتقد است که پیش‌سفارش دادن در اپلیکیشن می‌تواند تراکنش‌ها را در بازار محصولات کشاورزی ساده کند – یک جور نسخه‌ی تولید ارگانیک از فروشگاه جدید و بدون صندوق Amazon. یا شاید اپلیکیشن بتواند با تکنولوژی‌های رو به رشد، از قبیل استفاده از ماشین‌های خودران برای حمل کیک، یکپارچه شود.
مسیر دشوار
بیکر می‌گوید ایده‌ی Pull Up a Seat در اواخر سال 2016 در او شکل گرفت. او در جستجوی راهنمایی‌های عملی و همچنین سرمایه، به شتاب‌دهندگان استارت‌آپ‌ها در اطراف کشور مراجعه کرد. در فوریه‌ی 2017 وارد شتاب‌دهنده‌ی eFactory در دانشگاه ایالتی میسوری در اسپرینگ‌فیلد شد. پس از 12 هفته آموزش و تشکیل روابط جدید، و دست و پا کردن 40000 دلار سرمایه، نزدیک شدن به سرمایه‌گذاران را آغاز کرد.
آسان نبود. بیکر 25 ساله، به عنوان یک زن سیاه‌پوست آمریکایی و کارآفرین تکنولوژی در جنوب، الگوهای زیادی در حوزه‌ی خود نمی‌شناسد. او می‌گوید «جایی که من می‌خواهم بروم هیچ کس نیست که واقعاً ببینم این کار را کرده باشد.» بر اساس گزارشی در سال 2015 به سفارش American Express Open، زنان سیاه‌پوست گروه کارآفرینان با سریع‌ترین رشد در ایالات متحده هستند، ولی آنها در دست و پا کردن سرمایه‌ی مخاطره‌آمیز از همتایان سفید‌پوست خود کاملاً عقب هستند. (به طور کلی زنان آمریکایی سالانه 2.2 درصد از کل سرمایه‌های مخاطره‌آمیز را فراهم می‌کنند، ولی فقط 0.2 درصد آن متعلق به زنان سیاه است.)
با این وجود، پس از آنکه اپلیکیشن بیکر در تابستان 2017 راه‌اندازی شد و آن سال 50000 دلار درآمد به دست آورد، سرمایه‌گذاران رفته‌رفته توجه نشان دادند. سرمایه‌ی اولیه‌ی[2] Pull Up a Seat هنوز هم کامل نیست، ولی سرمایه‌گذارانی مثل Blue Mahoe Partners در اورلاندو و Atlanta Tech Angels علاقه نشان داده‌اند. شرکت همچنین قصد دارد که در Wefunder پیشنهاد سرمایه‌گذاری عمومی در قالب فروش سهام را میزبانی کند.
جایگاه خوب
گورستان استارت‌آپ‌های شکست‌خورده‌ی اشتراک غذا جای شلوغی است. ژوزفین، مستقر در اُکلند کالیفرنیا، مردم را تشویق می‌کرد تا به همسایگان غذا بفروشند. این شرکت پیش از آنکه با قوانین بهداشت ایالتی روبرو شود 3.1 میلیون دلار پول جمع کرد. این شرکت برای ایجاد قانونی مبارزه کرد که به پخت‌وپزهای خانگی‌اش که به عنوان «عملیات‌های غذای سردستی» شناخته می‌شدند اعتبار قانونی ببخشد، ولی پولش تمام شد و ماه گذشته تعطیل شد. بیکر به‌سرعت دریافت که منطقی‌تر آنست که فروشندگانی را به خدمت بگیرد که گواهینامه دارند. Pull Up a Seat پذیرای آشپزهای خانگی است و آنها را بر مبنای قوانین بهداشت محلی تعلیم می‌دهد، ولی آنها بزرگترین منبع درآمد نیستند. بیکر می‌گوید «ما تلاش نمی‌کنیم هر آدم معمولی را به یک کسب و کار غذایی تبدیل کنیم.»
در عوض، او می‌خواهد برای عملیات‌های تجاری موجود از قبیل آشپزهای حرفه‌ای که ممکن است منابع یا دانش ساخت وبسایت را نداشته باشند یا قادر نباشند با استفاده از فیسبوک و اینستاگرام مشتری جذب کنند تکنولوژی سهل‌الاستفاده‌ای فراهم کند.
البته دیلون بر احتیاط کردن تأکید دارد. او می‌گوید مدلی مثل این «به چشم‌اندازی تازه، سرسختی و صبر و البته از همه مهم‌تر درک مشتری نیاز دارد.»
و این همان کاری است که بیکر قصد دارد انجامش دهد. او اکنون سه نفر را در استخدام دارد و قصد دارد امسال [کارش را] در جنوب شرق گسترش دهد و به بازارهای کشاورزان، کامیون‌های فروش غذا، برنامه‌های ورزشی دانشگاه‌ها، و جشنواره‌های موسیقی دست یابد. بیکر اشاره می‌کند که اپلیکیشن‌هایی مثل Uber Eats معمولاً ساکنان شهرها را هدف می‌گیرند و مشتریان گرسنه در جاهای دیگر را بدون ارائه‌ی گزینه‌های زیادی رها می‌کنند. او می‌خواهد این شکاف را پر کند. او می‌گوید «این مردمی که اینجا هستند خیلی وفادارند. اگر شما خدمت قابل اعتمادی داشته باشید، آنها پایه‌اند، و صرف نظر از نوع خدمت شما حاضرند همراهی‌تان کنند.»
[1] وبسایت تجارت الکترونیک معروفی که کالاهای مختلفی می‌فروشد. م-
[2] seed round یا seed capital: سرمایه‌ای که برای آغاز یک کسب و کار تازه یا یک پروژه‌ی جدید در آن کسب و کار مورد نیاز است؛ بذرمایه.
منبع : Inc
