آینده افزوده خواهد بود. اکنون تنها مسئله اینست که چطور به آنجا برسیم.
مارک زاکربرگ در آوریل، روی سکوی F8، کنفرانس سالانه فیسبوک برای توسعه دهندگان، اعلام کرد که «اگر شما یک چیز را از امروز بگیرید این همان است. ما دوربین [گوشی هوشمند] را به اولین پلتفرم واقعیت افزوده تبدیل می کنیم.»
فیسبوک از قبل، افزودن جلوه های دوربین را به برنامه هایش آغاز کرده است که کاربران را قادر می سازد اشیاء، انیمیشن و فیلتر هایی روی تصاویر خود قرار دهند – تقلیدی بیشرمانه از لنزهای محبوب و مجهز به واقعیت افزوده اسنپ چت[1]. فیسبوک با یک پلتفرم آزاد جدید که توسعه دهندگان می توانند در آنجا جلوه ها، هنر و بازی های سه بعدی خود را تولید کنند، مطمئن است که می تواند به بهترین مقصد تجربیات واقعیت افزوده تبدیل شود، به مخزنی شبیه وی چت که برنامه های شخص ثالت را در برنامه های خودش جای می دهد.
پس از سالها خاموشی، گزافه گویی ها درباره واقعیت افزوده به تدریج در حال برگشتن است. فراتر از بلند پروازیهای بزرگ فیسبوک (که در نهایت شامل یک دستگاه پوشیدنی خواهد بود)، عینک چهار ساله گوگل، هولولنز[2] مایکروسافت و مجیک لیپ[3] سحرآمیز با سرمایه گذاری خوب – به همراه شایعات دستگاه اپل – نیز وجود دارند. بر اساس شرکت تحقیقات بازار CB Insights، از بهار گذشته 49 شرکت واقعیت افزوده افزایش سرمایه داشته اند – یعنی افزایش 75% نسبت به 12 ماه قبل از آن.
همه آنها رقابت می کنند تا بر آینده ای تسلط پیدا کنند که جدایی بین دنیای فیزیکی و دیجیتالی بسیار ناچیز است و شما برای رفت به سوی آن به صفحه کلید یا صفحه نمایش لمسی نیاز نخواهید داشت. به گفته اوری اینبار، بنیانگذار سوپر ونچرز، یک شرکت VC که تخصص آن واقعیت افزوده است، «واقعیت افزوده نسل بعدی رایانه های سیار، نسل بعدی سیستم عامل، نسل بعدی پلتفرم های اجتماعی است. دوران گوشی هوشمند به پایان رسیده است؛ فقط هنوز کسی نمی داند.»
چه بخشهایی از این اغراق واقعاً می تواند صحت داشته باشد؟ ما در اینجا یک راهنمای سه بخشی درباره نحوه گسترش واقعی واقعیت افزوده را ارائه می کنیم.
از دید او: مارک زاکربرگ از فیسبوک، در کنفرانس F8 امسال، واقعیت افزوده را به یکی از اولویت های ارشد تبدیل می کند. [ عکس: جاستین سالیوان/تصاویر گتی]
توسعه دهندگان در بخش عمده ای از این دهه قول داده اند از دوربین گوشی هوشمند برای تقویت چشم انداز ما در جهان استفاده کنند. در سال 2009، یلپ ویژگی مونوکل (عینک تک چشمی) خود را معرفی کرد که در شرح آن آمده بود لنزهای دوربین دارای قابلیت رتبه بندی کسب و کارهای محلی می باشند؛ سیلی از برنامه های مشابه به راه افتاد ولی هیچکدام کشش قابل توجهی نداشتند. قی کننده های رنگین کمان در جشنهای هزاره بود که با معرفی لنزهای اعتیادآور و ارتقا دهنده سلفی اسنپ چت در سپتامبر 2015، به این فناوری رونق بخشید. پس از آن در آگوست، پوکمون گو[4] صد میلیون بار دانلود شد تا افراد از طریق گوشی های هوشمند خود به دنبال شکار چارمندرها و اسکیرتل ها در زیستگاه آنها در سراسر جهان باشند.
قابلیت جایگزین کردن دماغ با پوزه یک سگ یا گرفتن یک جیگلیپاف که بیرون کافه محبوب شما پرسه می زند ممکن است احمقانه به نظر برسد ولی واقعاً پرمحتوا است – این یعنی شیوه ای زیرکانه برای هموار کردن راه ورود مشتریان به واقعیت افزوده بدون نام بردن از آن. حالا اسنپ چت با لنزهای پشتیبان خود یک پلتفرم تبلیغاتی آینده دار دارد که می تواند با موقعیتهای خاصی پیوند بخورد. نیانتیک، توسعه دهنده پوکمون گو، موفقیت کسب کرد که حدود 1 میلیارد دلار پول ایجاد کرد – به علاوه درآمد آن. در رقابت کنونی برای تولید برنامه واقعیت افزوده بزرگ بعدی – از بازیهای چند بازیکنی تا برنامه های کاربردی تر مانند راهنمای سفر تعاملی و دستیار خرید – شاید پیروزی نهایی به فرمولی بستگی داشته باشد که این دو شرکت طرح ریزی کردند: تعامل اجتماعی پیاده شده با هوش موقعیتی برتر.
همزمان گوشی های هوشمند در حال پیچیده تر شدن هستند. گوگل از سال 2014 در حال توسعه پلتفرم تانگو بوده است که هوشیاری سه بعدی را وارد دستگاههای موبایل می کند. لنوو اواخر سال گذشته فب 2 پرو [1] را با قیمت 500 دلار عرضه کرد که اولین گوشی هوشمند مبتنی بر تانگو می باشد. فب 2 با استفاده از دوربین های چندگانه و پیشرفته و حسگرهای حرکتی، با تصاویر دو بعدی نقشه های سه بعدی ایجاد می کند. لنز گوشی را در اتاق نشیمن خود آموزش دهید و تانگو خواهد فهمید لامپ در شش فوتی سمت چپ کاناپه قرار دارد. سپس شما می توانید با استفاده از یک برنامه بهینه شده با تانگو که توسط ویفر[2]، غول تجارت الکترونیک ارائه شده، ببینید یک میز قهوه خوری (مجازی) بین آنها چطور خواهد بود. لوز هوم ایمپرومنتس[3] برنامه مشابهی دارد با این ویژگی که این قابلیت را به مشتریان می دهد که با استفاده از دوربین گوشی خود در فروشگاه ها مسیریابی کنند.
اینها تلاش های اولیه هستند و مشخصاً اجرای آنها ابتدایی است. استقبال لنوو از تانگو بیشتر به منزله تایید این تفکر است تا ارائه یک دستگاه پیشگام. ولی ممکن است این به سرعت تغییر کند. دومین گوشی مبتنی بر تانگو، زنفون ای آر[4] ایسوس است که همین تابستان عرضه می شود. بر اساس شایعات، آیفون 8 نیز از یک دوربین حسگر عمق برخوردار خواهد بود تا برنامه های واقعیت افزوده را فعال سازد. لازم به ذکر است که اپل معمولاً قبل از گنجاندن آن در یکی از محصولات پرچم دار، صبر می کند یک فناوری کامل شود – و مشتریان آمادگی پیدا کنند. استدلال اینبار اینست که «وقتی آیفون آن [دوربین] را داشته باشد، به یک استاندارد عملی تبدیل خواهد شد.»
[1] Phab 2 Pro
[2] Wayfair
[3] Lowe’s Home Improvement
[4] ZenFone AR
[1] Snapchat
[2] HoloLens
[3] Magic Leap
[4] Pokémon Go
منبع : Fastcompany
