این سریال به عنوان بمب و پرچم‌دارِ بعدی شبکه HBO یاد می‌کنند برای اولین دلیل چطور است؟! اگرچه اچ‌بی‌اُ مدت‌هاست که با وجود محصولات پرقدرت شبکه‌هایی مثل ای.ام.سی، شوتایم، سینه‌مکس، ساندنس و غیره تنها غول تلویزیون دنیا نیست، اما هنوز این شبکه را به عنوان جریان‌سازترین برنامه‌سازان تلویزیون می‌شناسیم. شبکه‌ای که کماکان به عنوان تنها جاه‌طلب این مدیوم شناخته می‌شود. چون مثلا سریالی مثل «سوپرانوها» فقط یک شاهکار عادی نبود، بلکه سریالی بود که سنگ بنای سریال‌های ضدقهرمان‌محور آینده مثل «برکینگ بد»، «مدمن» و بی‌شمار سریال‌های دیگر را گذاشت. یا این اواخر «بازی تاج و تخت» فقط یک سریال فانتزی خارق‌العاده با پروداکشنی زیباتر و قوی‌تر از فیلم‌های سینمایی نبود، بلکه باعث شد تا همه‌ی شبکه‌ها به فکر ساخت یک سریال فانتزی بیافتند. بنابراین وقتی می‌گوییم «وست‌ورلد» بمب بعدی اچ‌بی‌اُ است، یعنی این سریال فقط قرار نیست به سرگرمی بحث‌برانگیز جدیدمان تبدیل شود، بلکه آن‌قدر بزرگ و دگرگون‌کننده است که می‌تواند به سنگ‌بنای بعدی این شبکه تبدیل شود و بعد از اژدهایان و هیولاهای یخی، پای هوش‌های مصنوعی و آنتونی هاپکینز را به گفتگوهای تلویزیونی هفتگی‌مان باز کند.
با توجه به بحث‌هایی که پیرامون «وست‌ورلد» راه افتاده بود می‌دانستیم که اچ‌بی‌اُ شدیدا روی این سریال حساب باز کرده است، اما تازه بعد از منتشر شدن تریلرهای سریال بود که به معنای واقعی کلمه فهمیدیم چه چیزی انتظارمان را می‌کشد. ایده‌ی ابتدایی سریال درباره‌ی پارک مدرنی به اسم «وست‌ورلد» است که فضا و آدم‌های غرب وحشی را با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و اندرویدهای خدمتکار بازسازی کرده است. اما چه می‌شود اگر اندرویدها متوجه‌ی حیات‌شان شده و شروع به پرسیدن سوالات خطرناکی از خالقانشان کنند؟ می‌دانم، ایده‌ی چندان جدیدی نیست. آخرین‌بار فیلم «اکس ماکینا» بود که به‌طرز جذابی این موضوع را بررسی کرد. اما با توجه به چیزی که از تریلرهای سریال برداشت می‌شود، انگار سازندگان می‌خواهند چشم‌انداز تازه‌ای از این ایده را به نمایش بگذارند و قالب سریال دنباله‌دار هم به آنها این اجازه را می‌دهد که در طولانی‌مدت به زاویه‌های مختلفی از این سوژه‌ی همیشه داغ بپردازند. به عبارت دیگر، «وست‌ورلد» این پتانسیل را دارد تا به چیزهایی در این چارچوب بپردازد که قبلا کسی در حوزه‌ی سینما و تلویزیون سراغ آنها نرفته است. درست مثل فیلمی که منبع اقتباس آن هم است.
منتقد سایت آتلانتیک اضافه می‌کند: «چه می‌شود اگر روزی بشریت هوش بسیار قوی‌ای را خلق کند که علیه ما برخیزد؟ این ایده‌ای است که به هزار نوع مختلف بازگویی شده است… اما این سناریو به ندرت با این درجه از کمال و نبوغی که در “وست‌ورلد”، سریال جدید اچ‌بی‌اُ می‌بینیم مورد پرورش قرار گرفته است.» این نویسنده در ادامه‌ی یادداشتش توضیح می‌دهد که «وست‌ورلد» از زاویه‌ی دید دیگران داستان ربات‌ها را روایت نمی‌کند. به عبارت دیگر، «وست‌ورلد» اندرویدها را به عنوان پروتاگونیست یا قربانی نشان نمی‌دهد، بلکه به‌شان اجازه می‌دهد که خودشان داستان خودشان را تعریف کنند. سریال هنوز به همان سوال کلاسیک چه می‌شود اگر مخلوقاتمان علیه ما برخیزند می‌پردازد، اما بیشتر به عواقبی که این کار برای خودشان می‌تواند در پی داشته باشد علاقه نشان می‌دهد تا ما.
منتقد سایت کولایدر در یادداشتش می‌آورد: «سریال که با وجود پایه‌ی منطقی و دنیاسازی قوی‌اش با عشق ساخته شده، طوری تصاویر غرب وحشی را با المان‌های سرد علمی-تخیلی لابراتوری که هدایت پارک را برعهده دارد پیوند می‌دهد که همه‌چیز به‌طرز قابل‌باوری درهم‌تنیده احساس می‌شود… سریال حتی به بحث‌های تفکربرانگیز فلسفی آثاری مثل “درخشش ابدی یک ذهن پاک” سیخونک می‌زند و می‌پرسد که آیا داشتن یک زندگی امن که دردهایمان در آن پاک می‌شود بهتر است یا زندگی‌ای با قدرت انتخاب که شامل تمام اشتباهات و رنج‌های ادامه‌اش هم می‌شود. انتخاب همیشه روشن نیست. مثل “بازی تاج‌و‌تخت”، “وست‌ورلد” نیز داستان گسترده‌ای است، ولی به اندازه‌ی دنیای وستروس و چیزی که آنسوی دریای باریک وجود دارد متنوع نیست. اما چیزی که اهمیت دارد این حقیقت است که همه‌چیز در اینجا فشرده، صمیمی و بدقت ساخته شده و طرفداران کرایتون بلافاصله شباهت‌های سریال را با مشهورترین تم‌های داستان‌های او متوجه می‌شوند: جایی که انسان خردمند خلق می‌کند و به سرعت کنترل از محدوده‌ی توانایی‌های ما خارج می‌شود. ما خدا نیستیم، بلکه فقط سرهم‌بندی‌کننده هستیم و کاراکترهای “وست‌ورلد” کم‌کم دارند می‌فهمند که تلاش برای کنترل کردن چیزی که درک نمی‌کنند به چه عواقب فاجعه‌باری منجر می‌شود.»
تا آخرین قسمت برای دانلود بزارید . ممنون از سایت خوبتون
اینقدر این سریال سنگینه موقع تماشا دقت زیادی می طلبه