خوشایند بودن، بینش و اخلاق کاری مقتدر در هر تجارتی یک ترکیب قوی محسوب می شوند و بسیاری در سیلیکون ولی فکر می کنند که سرمایه گذاران ریسک پذیر اولیه، یعنی پژمان نوزاد و مار هرشنسون بدون شک هر سه مورد را دارند. آلفرد لین سرمایه گذار سرمایه گذاری سکویا، کسی که بعد از این که این دو سرمایه گذاری ریسک پذیر اولیه آن را انجام داده بودند، در دوری سری A DoorDash، شرکت تحویل غذای رستوران، سرمایه گذاری کرد، می گوید این دو مکمل یکدیگرند.
در واقع این دو در حال حاضر به چیزی برای همکاری نزدیک با گروه های نوپا تبدیل شده اند- بسیاری از آن ها در اطرافشان در استنفورد هستند- و صلاحیت کسانی را که به نظر می سد از آن ها دعوت صریحی به دفاتر ساده خود به عمل آمده را برای سرمایه گذاری های ریسک پذیر بررسی می کنند. (این ویرایشگر در طول ملاقات های مختلف در مورد بسیاری از سرمایه گذاران از جمله برایان چریر از سرمایه گذاری سکویا، مایک ابات از Kleiner Perkins Caufield & Byers و برایان اومالی از اکسل، جاسوسی کرده است.)
نوزاد و هرشنسون مورد تحسین مؤسسات بسیار بزرگ تر نیز قرار گرفته اند. در حقیقت امروزه- به طور دقیق تر سه سال بعد از دو راه اندازی صندوق سرمایه ریسک پذیر اولیه 50 میلیون دلاری تحت نام سرمایه گذاری های ریسک پذیر پژمان مار- آن ها در حال رونمایی از صندوق سرمایه 75 میلیون دلاری دوم خود هستند. آن ها همچنین نام خود را عوض کردند و برند جدید شرکت خود را Pear (گلابی) معرفی کردند.
در میان سرمایه گذاران Pear، بیمه عمر نیویورک، سرمایه گذاری ترو بریج و دانشگاه شیکاگو دیده می شوند که در سرمایه گذاری اولین صندوق سرمایه گذاری شرکت نیز مشارکت کردند. جوانا راپ، مدیر عامل سهام خصوصی 1.1 میلیارد دلاری دانشگاه می گوید: بخشی از این مسئله که چرا مدرسه بیشتر اوقات عقب قرار دارد این است که نوزاد و هرشنسون یکی از متمرکزترین ذهنیت های مشارکتی هستند که تا به حال دیده ام. این مسئله به شرکای محدودشان [مثل ما]، شرکای عمومی در سایر شرکت های سرمایه گذاری ریسک پذیر و کارفرینان بسط پیدا می کند.
بدیهی است که به نظر برسد طرز فکر Pear متفاوت باشد و بتواند ریشه های غیر معمول خود را ترسیم کند. نوزاد قبل از این که یک سرمایه گذار تمام وقت شود یک فرش فروش معروف بود که فرش های خود را به میلیونرهای تکنولوژی می فروخت؛ اولین شانس او در شرکت اولیه گوشی هوشمند Danger بود که در سال 2008 به قیمت 500 میلیون دلار به مایکروسافت فروخته شد. مسئله ای که درون Danger اتفاق افتاد ملاقات بین نوزاد و هرشنسون است، کارآفرینی که همسرش مؤسس شرکت بود.
به عنوان مثال برخلاف سایر گروه های سرمایه گذاری ریسک پذیر که شام پر خرجی با روزنامه نگاران را هماهنگ می کنند، Pear این گونه رویدادها را برای بنیان گذارانی که پول کمی دارند و دانش آموزانی که سرمایه گذاران ریسک پذیر آینده اند و مدیرن اجرایی مشهور به عنوان سخنران، در دفاتر خود برگزار می کند. از جمله مهمانان گذشته، جان دوئر از Kleiner Perkins، جری یانگ از مؤسسان یاهو، چماد پالیهاپیتیا از سرمایه گذاری اجتماعی و مارک پینکوس بنیان گذار Zynga می باشند- هر چند نوزاد می گوید یکی از محبوب ترین جاذبه ها یک مربی زندگی است که به طور معمول در طول مشکلات شخصی بنیان گذاران به کمک آن ها می آید.
نوزاد و هرشنسون سخت تر از برخی دیگر کار می کنند تا دوست دانش آموزان هوشمند همکاری باشند که شاید ایده آن ها به طور کامل تکامل پیدا نکرده ولی از نظر آن ها پتانسیل تبدیل شدن به بنیان گذار را دارند.
نگاهی به Fancy Thatکه در ابتدا یافت شده بیاندازیم، استارت آپی که به خرده فروشان با استراتژی های چند مجرایی کمک کرده است. این سال گذشته توسط شرکت آنالیز داده Palantir به دست آمده است. همان طور که گزارش شده Fancy That بخشی از رده گشایشی آن چه نوزاد و هرشنسون آن را برنامه تابستانی سالانه گاراژ می نامند بوده که برای ساخت شرکت هایی بدون رد و بدل سهام، دانشجویان کامپیوتر استنفورد را به دفترشان دعوت می کنند. (در حال حاضر به Pear Launchpad تغییر نام داده است.)
Fancy That هرگز پولی جمع آوری نکرده، ولی دو تن از بنیان گذارانش از زمانی که پلاتینر را ترک کردند، دوباره بخشی از برنامه تابستانی نوزاد و هرشنسون شدند.
سایر ابتکارهای Pear شامل یک رقابت استارت آپی در UC Berkeley و تلاش برای رشد فزاینده دانشجویان و فارغ التحصیلان سایر مدارس می باشد. (این شرکت در حال حاضر در دفاتر خود علاوه بر استنفورد گروه هایی از کارنگی ملون، هاروارد و برکلی را نیز دارد.)
شرکت می گوید: به خاطر این که شرکت در مورد بخش وسیع تری از جامعه که نام تجاری جدید را انتخاب می کنند احساس قوی دارد و به خصوص که هرشنسون می گوید: نوزاد نام یک میوه را می خواست چرا که میوه به خورشید و خاک و کشاورز نیاز دارد، این نام را برگزیدند. (در نهایت کاترین گلاس، مشاور نام تجاری، آن ها را به سمت گلابی سوق داد که اولین نام آن ها و برند اصلی آن ها بود: Pe از پژمان و arاز مار که می شود Pear.)
این حرکت نشان دهنده این است که در حال حاضر بسیاری از مردم فراتر از هرشنسون و نوزاد کار Pear را انجام می دهند، به همین دلیل چندین کارمند جدید که امسال به آن ها ملحق شده اند، استخدام شدند. یکی از شرکا، ندا بلوکو است که در گذشته معاون برنامه های غیر انتفاعی آموزش و پرورش StartX رئیس جمهور بود و الان به تلاش و کوشش Pear و حمایت از استارت آپ کمک می کند. شریک دیگر، آجی کامات بنیان گذار سابقی است که در حال حاضر در دو بخش هیئت مدیره Pear از جمله Skyfit سازنده برنامه صوتی تناسب اندام، فعالیت می کند. استخدام سوم، لیلی جانسون ریاست اجتماع و عملیات می باشد.
به هر صورت به نظر می رسد کار کردن بسیار نزدیک با سایر شرکت ها همراه با بسیاری از معاملاتشان در جهت افزایش میزان قابل توجه سرمایه از طریق VCs (سرمایه گذاری های ریسک پذیر)، برای Pear منفعت دارد. در میان آن ها Guardant Health، یک شرکت بیوپسی مایع است که در تأمین بودجه سری D ژانویه 100 میلیون دلار بدست آورد و دیگر حامیان آن شامل مشاوران OrbiMed، سرمایه گذاری ریسک پذیر Khosla، سرمایه گذاری سکویا و شرکای سرمایه گذاری ریسک پذیر Lightspeed می باشند.
شرکت دیگر، Branch Metrics است که متخصص تکنولوژی ارتباط عمیق می باشد و اولین 50 هزار دلار خود را از Pear گرفت، این شرکت اعلام کرد که در تأمین بودجه سری B ژانویه خود از طریق صندوق سرمایه بنیان گذاران 35 میلیون دلار بدست آورده است.
شرکت سهامی سوم، DoorDash است که در تأمین بودجه سری C مارچ خود از طریق سرمایه گذاری سکویا، 127 میلیون دلار بدست آورد.
شایان ذکر است که تأمین بودجه اخیر DoorDash به عنوان یک تأمین بودجه در دور پایین توصیف شده، به این معنا که احتمالاً سهام داران اولیه رقیق شدن تعدادی از سهام خود را مشاهده کرده اند.
با توجه به روند بازار وسیع تر خصوصی- که تعداد زیادی استارت آپ که از طریق تأمین بودجه دور پایین، به جمع آوری سرمایه پرداخته اند را به خود دیده- این احتمال وجود دارد که Pear نیز وضعیت بیشتر شبیه این ماجرا را داشته باشد.
علاوه بر این، هر چند نوزاد به سرعت این موضوع را متذکر شد که چهار شرکت سهامی Pear در حال حاضر ارزش بیش از 500 میلیون دلار دارند، با این حال این شرکت جوان هنوز هیچ خروجی نداشته است.
با این که Rupp، سرمایه گذار دانشگاه شیکاگو عنوان کرد، هدفش حداقل 100 شرکت موجود در سال است، اما هنوز برای اطمینان از موفق بودن یا نبودن معامله با پژمان و مار زود است. اما شما می توانید شکل سهامشان و آن چیزی که شرکای سندیکای آن ها به نظر می رسند را ببینید.
هر دوی آن ها باعث می شوند تصمیم ما در حمایت از آن ها در ما یک تعهد ایجاد کند.
عالی