زمانی که پژمان نوزاد در دهه 80 میلادی به سن حوزه رسید 23 ساله بود و کلاً 700 دلار با خود داشت و چند کلمه انگلیسی هم بیشتر بلد نبود. اما امروزه، او به عنوان شریک مدیریت بنیان گذاری Pejman Mar Ventures یکی از موفق ترین سرمایه داران سرمایه گذاری ریسک پذیر سیلیکون ولی محسوب می شود که برای توسعه بخش تکنولوژی متعهدترین استارت آپ ها، هم از لحاظ زمانی و هم از لحاظ مالی سرمایه گذاری می کند. شاید بیشتر شهرت او به خاطر دست داشتن در توسعه دراپ باکس باشد، دراپ باکس سیستم ذخیره سازی ابری است که دو بنیان گذار آن (دراو هاستون و آرش فردوسی) پژمان نوزاد را در سال 2007 در کنفرانسی ملاقات کردند. بعد از این که نوزاد آن ها را به مدیران Sequoia معرفی کرد، این شرکت سرمایه گذاری ریسک پذیر به آن ها کمک کرد تا تصور و ایده آن ها به واقعیت بپیوندد، هوستون و فردوسی هم برای تشکر از پژمان سهامی از شرکت خود را به او دادند.
البته فهمیدن این که او امروز کجاست، کار ساده ای نبود. نوزاد کار خود در ایالات متحده را با فروشندگی فرش برای یک مهاجر قدیمی ایرانی به نام امیر عمیدی که در پالو آلتو یک فروشگاه فرش داشت شروع کرد. او این کار را در یک آگهی استخدام پیدا کرده بود. خانواده عمیدی و نوزاد با علم به این که در پایتخت تکنولوژی دنیا زندگی می کنند، در طول مهم ترین دوران تکنولوژی تصمیم گرفتند که با هم یک صندوق سرمایه گذاری راه اندازی کنند و اسم آن را عمیدزاد گذاشتند که ترکیبی از اسم هر دوی آن ها است. با این که نوزاد امروزه به صورت مستقل سرمایه گذاری می کند، اما هیچ وقت مربی که باعث موفقیتش شد را فراموش نمی کند. او با پرورش نوآوری در نسل بعدی کارآفرینی، به خصوص کارآفرینان ایرانی آمریکایی، به دنبال ادای دین است. Pejman Mar Ventures در جولای 2015، افتتاح چالش استارت آپی برای شرکت های UC Berkeley را اعلام کرد که جایزه برنده این چالش 250 هزار دلار بودجه اولیه و قرار گرفتن به عنوان بخشی از نمونه کارهای Pejman Mar بود. در ماه دسامبر DotDash Pay که یک پلتفرم پرداختی است به عنوان برنده اعلام شد.
نوزاد با مجله پرسپکتیو صحبت کرده تا به برخی از پرسش های ما در مورد تجربه اش در سیلیکون ولی پاسخ دهد.
تجربه شما به عنوان یک مهاجر چگونه روی مسیر شما اثر گذاشت؟
شما به عنوان یک مهاجر به مکان ناشناخته ای می روید جایی که فرهنگ، غذا و زبان متفاوتی دارد و باید خود را با آن وفق دهید. این پروسه هماهنگ کردن خود با محیط چیزهای زیادی به شما یاد می دهد. برای من که در اوایل دهه بیست زندگی خود از ایران به آمریکا آمدم، این مسئله واقعاً در شکل گیری شخصیتم به من کمک کرد. کمک کرد تا با چالش ها روبرو شوم و آن ها را شکست دهم. هر مهاجری به شما خواهد گفت که وقتی زندگی راحت خود را رها می کنی و به مکان جدیدی می یایید باعث می شود تبدیل به شخص جدیدی شوید. خود من تا حد زیادی مدیون پروسه مهاجرت هستم.
امروزه همه کارآفرینان متحمل ریسک می شوند. آن ها فقط افرادی که شغل های راحتی در شرکت های بزرگ دارند نیستند، بلکه آن ها بیشتر افرادی هستند که می خواهد مشکل واقعی را حل کنند. احساس می کنم که من هم جزئی از آن ها هستم، چرا که این افراد متحمل ریسک می شوند، می خواهند به بیشتر از آن چیزی که دارند برسند و در رویاهای آن ها محدودیتی وجود ندارد. من هم واقعاً می توانم کاری که آن ها انجام می دهند را تشدید کنم.
الان که بیشتر در مورد تجربه خود به عنوان یک مهاجر صحبت کردید، به خصوص در مورد این که چطور ایرانی بودن شما حرفه شما را تحت تأثیر قرار داده، شگفت زده شدم. آیا فکر می کنید که فرهنگ ایرانی مسیر شما را تحت تأثیر قرار داده؟
بله به دو صورت این کار را برای من انجام داده، اول این که فکر می کنم همه ایرانیان بسیار مهربان هستند و من وقتی که وارد کار سرمایه گذاری ریسک پذیر شدم، با وقف خودم برای بنیان گذاران و مهندسین، در هر کاری که از عهده ام بر می آمد شروع به کمک کردن به آن ها کردم. این به ریشه ایرانی بودن من بر می گردد به پدربزرگ و مادربزگم که می گفتند همیشه باید کاری که درست است را انجام دهی و با بقیه مهربان باشی.
دومین مسئله هم این است که اگر از دید تاریخی به ایران نگاه کنید می بینید که ایران جایی است که علوم پایه و ریاضی نقش بسیار مهمی در جامعه آن ایفا کرده است. برخی از بهترین ریاضی دانان و فیزیک دانان، مثل فارابی، ایرانی بوده اند. این ریشه در جامعه ما و حتی می توانم بگویم در DNA ما دارد. با نگاهی به آن چه ایرانیان در 2000 سال گذشته انجام داده اند می بینید که نوآوری و تکنولوژی واقعاً از ایرانیان الهام گرفته شده اند.
ما در زمینه تکنولوژی در مورد ایرانیان مقیم آمریکا زیاد شنیده ایم، به نظر شما جامعه ایرانیان مقیم آمریکا در سیلیکون ولی چه نقشی دارد؟
فکر می کنم که این یک جامعه موفق منحصر به فرد است. اگر الان به ایرانیان مقیم آمریکا نگاه کنید می بینید که آن ها برخی از بهترین دانشجویان Ph.D هستند که در بهترین دانشگاه ها پذیرش شده اند. در طول تاریخ هم ایرانیان خارق العاده ای بوده اند که در شرکت های بزرگ تکنولوژی واقعاً تأثیر گذار بوده اند. مثل فرزاد ناظم رئیس دفتر تکنولوژی یاهو، امید کردستانی بنیان گذار تجاری گوگل و بسیاری افراد دیگر که تا به امروز این مسیر را طی کرده اند و امروز شما آرش فردوسی را می بینید که مدیر ارشد فنی دراپ باکس است (فکر می کنم او یکی از افراد خارق العاده است که در آینده بیشتر در مورد او خواهید شنید). به خاطر همین فکر می کنم که ایرانیان در منطقه خلیج و به خصوص در سیلیکون ولی، گروه بسیار قوی هستند که همه آن ها یکدیگر را می شناسند. یکی از مهم ترین مسائل در مورد این جامعه چگونگی رسیدن به موفقیت است، این جامعه زمینه را برای کارآفرینان جوان و ایرانیان مقیم آمریکا آماده می کند تا به آن بپیوندند، و این خارق العاده است.
در مورد چالش استارت آپ های UC Berkeley بگویید. از کجا الهام گرفته شده و چه چیزی باعث می شود شما به انجام آن امیدوار باشید؟
ما استارت این برنامه را در استنفورد زدیم و آن زمان آن را گاراژ نامیدیم، هر سال 15 تا 20 دانشجو از استنفورد انتخاب می کردیم و توسط مربی آن ها را آماده و با فضای اداری آشنا می کردیم؛ آن ها را جزئی از جامعه خود می دانستیم و هر هفته با آن ها ملاقات داشتیم. در پیدا کردن مشکلات به آن ها کمک می کردیم و آن ها از این مسئله خوشحال بودند و امیدوار بودند تا به زودی بتوانند شرکت خود را بسازند، اما هیچ سهامی برای آن ها ایجاد نمی کردیم. Berkeley در تابستان به ما پیوست و گفت می تواند کار مشابهی انجام دهد. جامعه سرمایه گذاری ریسک پذیر خیلی به Berkeley توجه نمی کند، ولی اگر شما سابقه UC Berkeley را دیده باشید حتماً متوجه شده اید که آن جلودار نوآوری و تکنولوژی است. به خاطر همین ما هم گفتیم که باید در آن جا کاری انجام دهیم. افراد خارق العاده و با استعداد زیادی در Berkeley وجود دارند، پس چرا ما برای انجام کاری هدفمند قدم اول را بر نداریم؟ این که سایر افراد بیایند و چنین کاری انجام دهند جزء آرزوهای ما است. ما می توانیم تکنولوژی ابداعی را پرورش دهیم و امیدواریم که افراد آموزش دیده شرکت های واقعاً خوبی را بسازند.
همین جا بود که چالش Berkeley را راه انداختیم. 100 درخواست دریافت کردیم و در آخر هم DotDashPay را به عنوان برنده انتخاب کردیم. ما کاملاً در مورد آینده هیجان داریم. این واقعاً یک گروه استثنایی با تصور بزرگ یک بازار بزرگ است؛ فکر می کنم که در آینده در مورد DotDashPay بیشتر خواهید شنید و این تازه شروع کار ما با UC Berkeley می باشد. در UC Berkeley فرصت های شگفت انگیزی وجود دارد. ما واقعاً مفتخریم که جامعه UC Berkeley آغوش خود را به روی ما باز کرده است.
اگر می توانستید فقط یک توصیه برای نسل هزاره ایرانیان مقیم آمریکا داشته باشید، آن چه بود؟
تنها محدودیت های موجود در رویاهای ما آن هایی است که توسط خودمان ساخته می شود. پس از داشتن رویاهای واقعاً بزرگ نترسید و از شکست هم نترسید. به عنوان یک ایرانی، فکر می کنم که باید همیشه با دیگران بسیار مهربان باشیم. باورتان نمی شود که این کار تا چه اندازه تأثیرگذار است.
مترجم فرزاد پریدار
irstartup.com
