اگر شما در حال ساخت یک شرکت، شهر و یا یک اقتصاد ملی هستید، استعداد و سرمایه مواد خامی محسوب می شوند که این کارها را که دیگران قادر به انجام آن نیستند، برای شما ممکن می سازند.
سیلیکون ولی برای این دو عامل ساده، قرارگاه جادویی ترین آمیزش جهانی است و همچنین مهد هیجان انگیزترین، خلاق ترین و با ارزش ترین شرکت های روی زمین محسوب می شود. همه شهرهای ایالات متحده و سراسر جهان، دوست دارند که برای X مثل سیلیکون ولی باشند چرا که مثل نتایج کاملاً متفاوتی که در این جا نسبت به مکان های دیگر وجود دارد، به نوعی دستورالعمل ساده ای از استعداد به علاوه سرمایه را به ما می دهد.
پول به سمت فرصت جریان پیدا می کند؛ اگر می توانستید به بیست سالگی برگردید، یک نفر بدون توجه به این که شما کجا هستید برای شما چک می نوشت چون معمولاً در آن سن شما آزاد هستید. اما انسان ها بعد از این دوره ارتباط چسبنده ای با مکان جغرافیایی پیدا می کنند، چرا که آن ها دوستان و خانواده و همچنین شغل، وام و بچه های محصلی دارند که آن ها را به مکان خاصی وصل می کند. استعداد هم به سمت مکان هایی می رود که بیشترین فرصت ها و کمترین ریسک عدم جابجایی در طول دراز مدت را داشته باشد، پس اگر در یک کار جواب نگرفتید، می توانید به سمت کار بزرگ بعدی بدون تغییر مکان بروید.
سیلیکون ولی چگونه به رهبر اقتصاد مبتنی بر نوآوری تبدیل شد؟ دلایل زیادی وجود دارد، اما یکی از اصلی ترین محرک های این موفقیت که کمترین شهرت را دارد شرط قانونی محکم ولی مبهمی است که در قانون مدنی سال 1872 تصویب شد. در آن سال قانون مدنی کالیفرنیا برای شامل شدن زبان های زیر اصلاح شد:
به جز همان چیزی که در این فصل آورده شده، هر قراردادی توسط هر کسی که درگیر یک حرفه قانونی، تجارت یا هر نوع کسب و کار می باشد محدود شده، از درجه اعتبار ساقط است.
به عبارت دیگر، سرمایه انسانی – استعداد- که در ایالت کالیفرنیا کار می کند، به هر دلیلی نمی تواند به صورت قراردادی متعلق به هر کارفرمایی باشد (به جز مجموعه خیلی محدود و خوب تعریف شده از مواردی که روی مرز هستند). این مسئله در ایالت های مختلف آمریکا متفاوت است، از جمله چند مورد از آن ها در زمینه رهبری
