توافق هسته ای منجر به بازرسی و کاهش زیرساختارهای هسته ای ایران می شود و در صورتی که ایران به این توافق پایند باشد، تحریم های اقتصادی که از زمان انقلاب در سال 1979 تا به حال به دلیل برنامه هسته ای به ایران تحمیل شده بوده اند، در اوایل سال بعد برداشته خواهند شد.
بسیاری از مردم نمی دانند که مهاجرین ایرانی تا چه حد در اقتصاد آمریکا نفوذ کرده و در آن شدت عمل داشته اند. چند هفته پیش مطلبی در مورد یک کارآفرین ایرانی در زمینه تکنولوژی نوشتم که در حال ساخت ساعت هوشمند مدولاری با نام بلاکس است که قرار است با ساعت اپل رقابت کند. از آن زمان تا به حال بلاکس توانسته در کیک استارتر 1.1 میلیون دلار به دست آورد.
این کارآفرین، علیرضا طهماسب زاده است که شریکی به نام سرژ دیدنکو دارد؛ در حال حاضر کارآفرینان، مخترعان و مدیران زیادی در زمینه تکنولوژی با ریشه ایرانی هستند. در همین زمینه مجرایی از سوی ایالات متحده برای کمک های مالی و استعدادیابی برای استارت آپ های ایرانی وجود دارد، البته در صورتی که این استارت آپ ها شروع انفجاری داشته باشند.
به عنوان مثال، سازمانی با عنوان انجمن کارآفرینان تکنولوژی فارسی زبان را در نظر بگیرید، که تعداد انگشت شماری از رویدادهای نیویورک، سان فرانسیسکو و واشنگتن که هر کدام صدها عضو دارند را برگزار کرده است. طبق گفته شبیر شبیری، اولین نسل بنیان گذار ایرانی آمریکایی که در توسعه تجارت Pebble Tech کار می کند، تعداد اعضای این انجمن از 2500 عضو در سال 2014 به 7500 عضو در این سه ماه اخیر رسیده است. جولیا رسولی نیز دیگر بنیان گذار ایرانی است که مدیر عامل شرکت پزشکی PuraCath می باشد.
این رشد نشانه علاقه و اشتیاق ایرانی هایی است که پراکندگی آنان کانون توجه است. شبیری گفت: به خصوص کسانی که بعد از انقلاب و باز هم بعد از 11 سپتامبر سکوت اختیار کرده بودند و فعالیتی نداشتند، تمایل بیشتری برای کارآفرینی دارند.
سخنرانان حاضر در کنفرانسی که شبیری برگزار کرده بود، عبارت بودند از: امین ذوفنون معاون رئیس شرکت توسعه فیس بوک؛ فرهاد محیط یکی از بنیان گذاران فلیپوگرام؛ نوشین هاشمی یکی از بنیان گذاران بنیاد HAND و معاون بازاریابی سابق شرکت توسعه تجاری اوراکل و کامرون گرگین پور، مدیر نوآوری نیروی هوایی ایالات متحده.
مثل بسیاری از جوامع مهاجر در ایالات متحده، ارتباط بین دانشگاه های ایران و ایالات متحده نیز باید یک ارتباط رسمی و روان باشد تا این روند با سایر کشورهایی که روابط رسمی با آن ها مسدود شده نیز ادامه یابد.
شنیده ام که دو دانشگاه در تهران، دانشجویان (و کارآفرینان آینده) را به آمریکا فرستاده اند: دانشگاه صنعتی شریف که گاهی اوقات مردم آن را MIT ایران می نامند و دانشگاه تهران که طهماسب دانشجوی آن بوده است. طبق گفته سایت دانشگاه صنعتی شریف، به طور کلی هیئت علمی این دانشگاه 300 عضو تمام وقت و حدود 430 عضو پاره وقت دارد، تعداد دانشجویان آن هم حدود 12000 نفر می باشد.
شایان زاده، مدیر عامل و یکی از بنیان گذاران استارت آپ Gear Zero، در افتتاحیه بزرگ ژورنال وال استریت در مورد رفتن خود از دانشگاه صنعتی شریف نوشت: بعد از گرفتن مدرک کارشناسی از دانشگاه شریف، برای گرفتن دکتری به همراه شریک تجاریم الکس مهر، در دانشگاه مریلند پذیرفته شدیم.
برای رفتن به این دانشگاه فقط یک مانع وجود داشت: ما باید برای حضور در دانشگاه مریلند که سخت برای رسیدن به آن کار کرده بودیم، ویزای F1 را به دست می آوردیم.
در سایر کشورها این مشکل با رفتن به سفارت آمریکا حل می شود، اما آمریکا در ایران سفارت خانه ندارد. نزدیک ترین سفارت خانه هم در کشور ترکیه بود که در آن زمان به دلیل تنش های سیاسی هیچ پروازی به مقصد ترکیه صورت نمی گرفت، در نتیجه مجبور شدیم با اتوبوس برویم و بعد هم با پای پیاده تا آنکارا رفتیم تا بالاخره ویزا گرفتیم.
این دو،کارشان را تا تأسیس سایت دوستیابی آنلاین زوسک ادامه دادند و تعداد کارمندانشان به 150 نفر افزایش یافت (در اوایل امسال که کلی استکلبرگ مدیر عامل بود، این تعداد کاهش یافت).
نیما اصغربیگی در سال 2002 از دانشگاه شریف فارغ التحصیل شد و کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی برق در دانشگاه استنفورد ادامه داد و در نهایت یکی از بنیان گذاران Clever Sense ، ابداع کننده موتور پیشنهاد دهنده آلفرد (پیشنهاد دهنده انواع تخفیف ها و خدمات) شد. او این موفقیت را از طریق گوگل بدست آورد؛ اصغربیگی در حال حاضر مدیر راهبردی گوگل می باشد.
دانشگاه های شریف و تهران نقش کلیدی در اکوسیستم داخلی تکنولوژی ایفا می کنند. جاش لرنر، استاد دانشکده بازرگانی هاروارد، کسی که در مورد چگونگی ایجاد اکوسیستم های تکنولوژی در کشورهای دارای بازارهای نوظهور مطلب نوشته است، چند ماه پیش به من گفت که مؤسسات تحقیقاتی برای حفظ اکوسیستم تکنولوژی بسیار مهم و حیاتی هستند. مراکز پژوهشی و آموزشی اقتصادهای نوظهور با چالش های ایجاد یک اقتصاد نوظهور مواجه نیستند؛ البته ایران در حال حاضر با این چالش ها مواجه است.
آیا کسی می تواند حدس بزند که چگونه استعداد و جریان پول در این دانشگاه تغییر خواهد کرد، اگر همان طور که تحلیل گران انتظار دارند پیش برود، در پی توافق هسته ای موانع بین ایران و آمریکا نیز کاهش می یابد، اما باز هم همه سرمایه گذاری های ریسک پذیر در ایالات متحده است.
